सहनशक्ती आणि वेदना ही उपासना आहे

चेस्नी मोनरो

फेब्रुवारी ५, २०१६

काल मात्र हे सहन करण्या पलीकडे गेले. ज्या गोष्टीवर मी सहसा थोडासा नाराज व्हायचो त्यावर माझा बांध सुटला. मी आणि माझी आई बराच वेळ बोलत होतो की ती फक्त एक गोष्ट नव्हती. शेवटी हे असे होते…

काल मी पराभूत झालो. आईने मला थोडे बरे वाटेल अशी आशा असलेले आणखी औषध दिल्यानंतर मी निराशेने डोके खाली करून खुर्चीवर बसलो. तिने हळू हळू वळून पाहिले की मी अजूनही वर पाहिले नव्हते आणि माझ्या गालावरून अश्रू वाहत होते. तिने गुडघ्यांवर जाऊन माझ्यावर प्रार्थना केली की माझे दुःख कमी व्हावे आणि देवाने त्याच्या कृपेखाली मला झाकून टाकावे. तिच्या प्रार्थनेनंतर मी वर पाहिले आणि माझ्या हृदयात काय आहे ते तिला सांगितले.

मला सारखीच तहान लागते याचा मला कंटाळा आलाय…
मी  गिळू शकेन इतके बारीक अन्न चावून चावून मी कंटाळलो आहे.
मी औषधाला कंटाळलो आहे.
मी सतत थकण्याला कंटाळलो आहे.
माझ्या वेळातील १०० % वेळ  कुठे ना कुठे वेदना सहन करून मी कंटाळलो आहे…. जरी ती सौम्य असली तरी.
लोक जेव्हा माझी फीडिंग ट्यूब पाहतात तेव्हा मला काय झाले हे सांगून कंटाळलो आहे.
मॉल मध्ये स्कूटर चालवत असताना माझ्याकडे येणाऱ्या घाणेरड्या नजरांना मी कंटाळलो आहे कारण मी दहा मिनिटांपेक्षा जास्त काळ पाठ दुखल्याशिवाय, न बसता, चालू शकत नाही.
मी माझ्या “नवीन सामान्य स्थितीला” ला कंटाळलो आहे आणि मला परत मागे जायला हवे.
मी आजारी पडून कंटाळलो आहे.

मी शत्रूला जिंकू दिले होते. माझे लक्ष देवावर नव्हते आणि मी किती दयनीय आहे यावर मी लक्ष केंद्रित केले होते – मला चुकीचे समजू नका – मी अजूनही खूपच अस्वस्थ आहे – परंतु मला कालपेक्षा खूप बरे वाटते. मी माझ्या आईला सांगितले की मला हे का सहन करावे लागले हे मला समजत नाही… आमच्या कुटुंबात इतक्या दुःखद गोष्टी का घडतात? आम्ही चांगले लोक आहोत. आम्ही विश्वासू आहोत, सेवक आहोत, आमच्या येशूची अद्भुत बातमी आम्ही इतरांना सांगतो, आम्ही दशमांश देतो, शक्य तितक्या गरजू लोकांना मदत करतो…

तरीही जगात असे चोर, बदमाश आणि इतर लोक आहेत जे प्रभूला ओळखत नाहीत जे पूर्णपणे पापात जगत आहेत आणि कोणताही पश्चात्ताप करत नाहीत, ते आनंदी आणि निरोगी आहेत आणि कोणतेही दुःख न बाळगता अद्भुत आणि आश्चर्यकारक जीवन जगतात… माझ्या दृष्टीने ते योग्य नव्हते.

माझ्या आईने मला एक स्तोत्र वाचून दाखवले जे तिने तिच्या बायबल अभ्यासवर्गात वाचून दाखवले होते. तुम्ही सामान्यतः या स्तोत्राला उपासनेचे स्तोत्र मानणार नाही. परंतु परीक्षेत उपासना करणे आणि संकटातून टिकून राहणे किती महत्त्वाचे आहे याचे हे एक सुंदर उदाहरण आहे.

स्तोत्र १३:

हे परमेश्वरा, तू मला कोठवर विसरणार? सर्वकाळ काय? तू माझ्यापासून आपले मुख कोठवर लपवणार?
मी कोठवर आपल्या मनात बेत योजत राहावे आणि दिवसभर हृदयात दुःख वागवावे? कोठवर माझा शत्रू माझ्यावर वर्चस्व करणार?
हे परमेश्वरा, माझ्या देवा, माझ्याकडे पाहा, मला उत्तर दे; मला मृत्युनिद्रा येऊ नये म्हणून माझे डोळे प्रकाशित कर;
नाहीतर “मी ह्याला जिंकले” असे माझा वैरी म्हणेल; आणि मी ढळलो असता माझे शत्रू उल्लासतील.
मी तर तुझ्या दयेवर भरवसा ठेवला आहे; माझे हृदय तू सिद्ध केलेल्या तारणाने उल्लासेल.
परमेश्वराने माझ्यावर फार उपकार केले आहेत, म्हणून मी त्याची स्तुतिस्तोत्रे गाईन.

माझ्या आईने मला या स्तोत्रावरच्या तिच्या नोंदी प्रकाशित करण्याची परवानगी दिली. तिने माझ्या शस्त्रक्रियेच्या आदल्या दिवशी त्या लिहिल्या होत्या.

“किती काळ, हे प्रभू, किती काळ? तू माझा देव, माझा कराराचा तारणहार, माझा जवळचा, उद्धारकर्ता, माझा पिता आणि माझा मित्र आहेस.

तुझ्या उपस्थितीने आणि सांत्वनाने मला भरण्यासाठी तू पवित्र आत्मा पाठवलास,

आणि मी खूप आभारी आहे.

मी खूप थकलो आहे.

तू मला उभे राहण्यास सांगितले आहे. मी उभा आहे, पण थकवा त्रासदायक आहे. मी शब्दांपलीकडे कमकुवत आहे. श्वास घेण्याची मला शक्ती नाही, माझे गुडघ्यांची थरथर रोखणे तर दूरच. मला विरघळळून जाण्याची, कोसळण्याची, वाहून जाण्याची इच्छा आहे. मी उभा आहे पण विजयी नाही. मला मात केल्यासारखे वाटत नाही.

मी आहे का?

सर्व काही केल्यावर स्थिर उभे राहा.

‘सर्व काही करून’ घेण्यामध्ये आणखी काही आहे का?

पाच वाजल्याचे ठोके  कधी पडतील? वेदनांनी भरलेल्या शब्दांत सहनशीलता आहे. स्पष्टपणे ‘सहन करणे’ म्हणजे मी जे जाणतो त्यापलीकडे जाणे. मला माहीत असलेल्या मर्यादेपलीकडे जाणे म्हणजे मी पाहू शकत नसलेल्या एका फेरीत प्रवेश करणे

अदृश्य पाहणे म्हणजे विश्वासाने पुढे जाणे,  शक्ती असल्याशिवाय ते कसे घडेल?

तू शक्ती देशील. कसे? माझ्या बाजूने ते  वाट पाहण्याने. जे प्रभूची वाट पाहतात ते त्यांची शक्ती पुन्हा मिळवतात.

तर, मी उभा आहे, देवा मी तुझी वाट पाहत आहे  माझी शक्ती नवी कर.

माझी आई एक ज्ञानी स्त्री आहे… पण ती प्रभूची स्त्री देखील आहे. प्रभू तिला असे शब्द देतो की वेळ येईपर्यंत तिच्या सभोवतालच्या लोकांना किती मदत करेल हे तिलाही माहीत नसते.

तर, माझ्या प्रिय मित्रांनो, आम्ही काल आमच्या वेदना आणि सहनशीलतेच्या स्तोत्राची प्रार्थना केली आणि माझ्या आवडत्या वचनाने समाप्त केले. या वचनाने मला माझ्या आठवणीपेक्षा जास्त परीक्षांमधून बाहेर काढले आहे परंतु मला कधीही निराश केले नाही किंवा नाराज केले नाही. ते मी तुमच्यापुढे ठेवतो आणि मी प्रार्थना करतो की तुम्ही सहनशीलता आणि वेदनांमधून सांत्वन मिळवाल आणि उपासना कराल.

इब्री लोकांस १२:१-२

तर मग आपण एवढ्या मोठ्या साक्षीरूपी मेघाने वेढलेले आहोत म्हणून आपणही सर्व भार व सहज गुंतवणारे पाप टाकून, आपल्याला नेमून दिलेल्या धावेवरून धीराने धावावे; आपण आपल्या विश्वासाचा उत्पादक व पूर्ण करणारा येशू ह्याच्याकडे पाहत असावे; जो आनंद त्याच्यापुढे होता त्याकरता त्याने लज्जा तुच्छ मानून वधस्तंभ सहन केला, आणि तो देवाच्या राजासनाच्या उजवीकडे बसला आहे.