अपयशाला तोंड देताना लेखिका : वनिथा रेंडल
अपयशावर मी खूप विचार केला, विशेषकरून ईस्टरनंतरच्या काही आठवड्यात. येशू जेव्हा वधस्तंभाकडे धैर्याने व सामर्थ्याने सामोरा गेला तेव्हा त्याच्या भोवतालची माणसे लज्जा आणि...
Read Moreअपयशावर मी खूप विचार केला, विशेषकरून ईस्टरनंतरच्या काही आठवड्यात. येशू जेव्हा वधस्तंभाकडे धैर्याने व सामर्थ्याने सामोरा गेला तेव्हा त्याच्या भोवतालची माणसे लज्जा आणि...
Read Moreआपण जे आहोत ते देवानेच आपल्याला घडवले आहे. केवळ आईवडिलांच्या शरीर संबंधातून आपली निर्मिती झाली एवढी ती बाब क्षुल्लक नाही. “तू माझ्या आईच्या उदरी माझी घटना केलीस”...
Read Moreजेव्हा माझ्या डॉक्टरांनी मला त्यांच्या ऑफिसमध्ये बोलावले आणि स्पष्ट केले की मला कॅन्सर झाला आहे तेव्हा प्रामाणिकपणे माझी पहिली प्रतिक्रिया होती; “ठीक आहे.” जरी हे मी...
Read Moreकाही वर्षांपूर्वी माझे आजी व आजोबा अजूनही आमच्या बरोबर होते तेव्हा आम्ही एका पिकनिकला गेलो. आजी पहिल्यासारखी राहिली नव्हती. विस्मरण हळूहळू कायमचे झालेले होते. ते इतके...
Read Moreजीवनातील सर्वात जिवलग मित्र आता तुमच्यासमोर शत्रू म्हणून उभा आहे (असं तुम्हाला वाटतंय). शस्त्रं उगारलेली आहेत. तप्त शब्दांची फेकाफेक होते. युद्धाची सुरवात होते. तुम्ही...
Read Moreदेवाची प्रीती कधी चुकत नाही. याविषयी स्तोत्रांमध्ये भरपूर विधाने सापडतात. “परमेश्वरावर भाव ठेवणाऱ्यांभोवती दयेचे वेष्टन असते” (स्तोत्र ३२:१०). जेवढ्या विपत्तीतून आपण...
Read More